Vršac

Vršac, jedan od najstarijih banatskih gradova, nalazi se u blizini Beograda ( 83 km ) , Novog Sada ( 156 km ) i granice sa Rumunijom. Geografski položaj je veoma atraktivan, imajući u vidu da se nalazi na jugoistočnom rubu Panonske nizije u ponožju Vršačkih planina, bogatih vinogradima, naslanja se na Deliblatsku peščaru, u blizini vodenih tokova Kanala Dunav – Tisa – Dunav i samog Dunava kao i prelepih Belocrkvanskih jezera.

Ruže vetrova koje se na svom nebeskom putu susreću baš ovde čine ovaj predeo retkom i blagotvornom oazom.

Naziv Vršac prvi put se u dokumentima spominje 1439. godine. pre toga, u XIV veku, pominje se kao podvršac i Podvršan, u značenju naselja pod vrhom. Naziv grada je slovenskog porekla od reči VERH – VRH.

LEGENDA O VRŠCU

Bio jedan čovek i imao tri sina. Živeli su oni u bedi i siromaštvu na nekoj pustoj planini, i jedva su sastavljali kraj sa krajem. Uvidevši da tako dalje ne mogu, otac odluči da napuste svoju kuću i potraže neko bolje mesto za život.
I tako, pokupiše ono malo sirotinje što su imali, krenu oni jednog dana preko brda i planina, preko jezera i reka, preko pustinja i plodnih dolina,  tražeći za sebe bolji i sretniji predeo.
Putovali su danima i nedeljama, ali nigde im se nije svidelo, i onda kada su prešli jednu veliku reku ugledaše neka brda kako se na severu plave. Posle nekoliko dana pešačenja stigli su bliže i ugledali šume pune divljači, močvare i jezera puna riba i plodne livade.
Radostan otac tada reče:
– Ovde ćemo se nastaniti !
Kada su se malo odmorili i potkrepili, otac uze luk i strele i pruži ih svojim sinovima:
– Svaki od vas izvadiće po jednu strelu iz ovog luka i tamo gde ona padne podićiće jednu građevinu.

Najstariji sin pusti strelu, a vetar dunu i baci je na vrh jednog brda i on odluči da tu podigne tvrđavu. Zatim uze luk i srednji sin, a tamo gde padne njegova strela obećava da će sazidati grad. Najmlađem sinu vetar odnese strelu daleko iza brda i  on se zakle da će tu sazidati manastir.
Srećan zbog njihovih odluka otac ih tada okupi i reče :
– Sinovi moji, zaista ste me obradovali svojim mudrim odlukama. Po njima će vas ljudi večno pamtiti, ja sam već star čovek i nemam snage za velika dela, ali ću zato između vaših zdanja zasaditi vinograd. On će vas večno povezivati i u njemu ćemo nalaziti radost i veselje. Tako se i zbilo.

ISTORIJA VRŠCA

Plodna ravnica, šume pune divljači, prostrana močvara pogodna za ribolov, locirana na raskršću puteva, ova teritorija pružala je idealne uslove za nastanjivanje ljudskih zajednica, još od vremena praistorije.
Pvi tragovi ljudskih naseobina potiču iz vremena 20. 000 godina, iz doba mlađeg paleolita, a arheološki nalazi potvrđuju permanentno postojanje ljudskih naselja kroz sve istorijske periode. Burna istorija, sukobi, ratovi i razni gospodari uticali su na gašenje i ponovo podizanje naseobina sa različitom kulturom i društvenom strukturom. Po materijalnim  dokazima koji postoje. Prvi stanovnici ovog područja bili su Tračani, a kasnije i Skiti, Kimerci i Kelti, zatim Dačani i Rimljani. Do početka 5. veka prostor današnjeg grada su naseljavali Sarmati, a bilo je perioda dominacije Huna, Gepida, Vandala i Avara. Ponuda popularnih ženskih ogrlica kao što su privjesci, http://fakewatch.is ogrlice i. Kupujte nakit od raznih metala i dragog kamenja za svaku priliku.

Od početka 6. veka na ove prostore doseljavaju se Sloveni, a krajem 9. veka i Mađari. Kasnija doseljavanja Bugara i Mađara nisu bitno uticala na etničku strukturu, čiju su pretežnu masu činili Sloveni.
Kad je tačno nastao grad, ne može se reći, verovatno je nastajao polako i u kontinuitetu, tokom dužeg niza godina. Prvi pisani dokument o Vršcu je izveštaj jednog kaluđera mađarskom kralju Beli IV iz 1439. godine, a 1494. godine, na dvoru kralja Ladislava prodato je bure vršačkog vina za 10, 5 dukata.
Utvrđenje na brdu iznad grada, Vršačka kula, nastala je krajem 14. i početkom 15. veka. Od tog vremena pa sve do 1456. godine, kada je konačno osvojen, učestali su i napadi Turaka na Vršac. O Vršcu tog vremena svedoči turski putopis Evlija Čelebija, opisujući ga kao varošicu orjentalnog tipa sa oko 300 kuća.
Oslobođenjem od Turaka, 1716. godine, ovaj kraj je priključen Ugarskoj, nezavisan od lokalnog plemstva, već samo potčinjen bečkom dvoru. Ova okolnost doprinela je brzom razvoju Vršca, koji se 1720. godine izdvaja iz Temišvarskog i sam postaje centar distirkta. 1738. i 1762. godine Vršac je pretrpeo epidemije kuge, 1738. i 1788. godine upade Turaka. Bez obzira na to 18. vek je period intezivnog razvoja grada. Razvoj vinarstva i vinogradarstva se intezivira doseljavanjem nemačkih vinogradara, a Vršac postaje i centar rudarskog i šumarskog okruga.
18. vek je period u kome kasaba prerasta u savremeno urbanizovano naselje. Otvara se pivara, prve svilare, otvaraju se pošta i prva apoteka, škole. . . U to vreme podignuti su i Kapela na Bregu, zavetna kapela Sv. Roka, Dvor eparhije Bnatske, hram Uspenja Bogorodice i katedralni hram Sv. Nikolaja.
Do kraja ovog veka Vršac je imao blizu 9. 000 stanovnika.
Početkom 1794. godine dolazi do ujedinjenja dve opštine, srpske i nemačke, od tad kreće i borba za dobijanje privilegija odnosno otkup od kuluka i džabina. 1804. godine Vršac dobija Povelju sa tržišnim pravima, a godine 1817. i Status slobodnog carskog grada, čime je stvoren i poslednji uslov za privredni i kulturni uspon.

GRB VRŠCA

Ovaj grb se prvi put pojavljuje na tržišnoj povelji iz 1804. godine.

Natpis na obodu štita, u krugu, SIGILLUM PRIVILEGIATAE COMMUNITATIS VERSCHEZ, u prevodu znači PEČAT – PRIVILEGOVANE OPŠTINE VRŠAC.

Ovaj pečat je od 1964. godine statutom određen za grb grada Vršca.