Bečej – srce Vojvodine

BEČEJ je grad u srcu Vojvodine, smešten na sredini našeg dela toka reke Tise, sa njene desne, bačke strane. Bečeju kao središtu opštine pripadaju Bačko Petrovo Selo, Bačko Gradište, Radičević i Mileševo.
To je opština u kojoj žive i rade građani, uglavnom srpske i mađarske nacionalnosti, kao harmoničan i bogat spoj različitih kultura i  veroispovesti.

Danas sam grad Bečej broji oko 30.000 stanovnika, dok cela opština ima ukupno 45.000 stanovnika.

Bečej se prvi put pominje 1091. godine. Naziv Bečej iz tog vremena se ne odnosi na neko naselje na teritoriji sadašnjeg Bečeja, već na tvrđavu i pristanište na Tisi.
Tvrđava se nalazila na adi, 6 kilometara udaljenoj od današnjeg Bečeja. Od tog perioda promenio je niz vlasnika u okviru Austro – ugarske sve dok ona nije osvojena od strane Turaka. Bečkim ili Morejskim ratom Austrijanci su proterali Turke, i odlukama Karlovačkog mira 1699. godine, ova teritorija je pripala Austrijancima. Tako je ovo moćno utvrđenje Karlovačkim mirom “ osuđeno “ na rušenje.
Po rušenju tvrđave, iste godine je na teritoriji sadašnjeg Bečeja niklo novo naselje, Bečej. Habzburgovci su, da bi se zaštitili od turskih upada iz Banata 1702. i 1703. godine, obrazovali Potisku vojnu granicu. Bečej postaje njeno sedište sa posadom od 300 graničara. Tada se zvao Šanac Bečej, a od 1774. godine Stari Bečej. Posle proterivanja Turaka iz Banata, ukida se vojna granica 1749. godine. Ovim činom obrazovan je 1751. godine Potiski krunski distrikt, sa sedištem u Starom Bečeju. To je doprinelo bržem ekonomskom razvoju Bečeja, a isto tako povećanju broja stanovnika.
Distrikt je postojao do 1848. godine kada je ukinut, da bi, posle revolucije, bila izvršena nova administrativna podela, kojom je Bečej postao sresko mesto. U drugoj polovini XIX veka, dolazi do razvoja zemljoradnje, trgovine, zanatstva i industrije. To je Bečej tada sa 19.000 stanovnika, svrstalo u najnaprednija mesta u Vojvodini.
Završetkom Prvog svetskog rata i sloma Austro – Ugarske 1918. godine, Bečej, kao sresko mesto, postaje jak privredni centar u novoosnovanoj Kraljevini Srba, Hrvata i Slovenaca, a potom i u Kraljevini Jugoslavije. Ovo bogato sresko mesto je od 1921. godine u sastavu Beogradske oblasti. Godine 1929. u Kraljevini se formiraju banovine, a Bečej ulazi u Dunavsku banovinu u kojoj ostaje sresko mesto sve do Drugog svetskog rata. Ovaj status imaće sve do 1955. godine, kada je počelo uvođenje komunalnog sistema.  Nova reorganizacija trajaće do 1959. godine da bi konačno 1960. godine došlo do administrativne podele koja i danas postoji, tj. Bečej postaje opština.
Reka Tisa

Reka Tisa postaje spajanjem Crne i Bele Tise. Bečej leži na njenoj desnoj, bačkoj strani. Kroz Vojvodinu protiče dužinom od 164 km i kod Titela se spaja sa Dunavom.

Pravoslavna i Katolička crkva

Verovatno najlepša u Vojvodini, pravoslavna crkva je posvećena Svetom velikomučeniku Georgiju. Gradnja crkve je trajala od 1851. do 1858. godine. Ikone je radio čuveni slikar Uroš Predić.

Godine 1830, je izgrađena katolička crkva. Unutrašnjost crkve je bogato ukrašena ornamentima u baroknom stilu. Sliku “ Uspenje Bogorodice “ na oltaru, radio je čuveni bečejski slikar Mor Tan.

Zgrada Tehničke škole

Nekada srpska, osnovna škola jedna je od najstarijih osnovnih škola u Vojvodini, sagrađena je 1703. godine. Danas se na tom mestu nalazi Tehnička škola.

Spomenik Petra I Karađorđevića

Spomenik kralja Petra I Karađorđevića je u period u od 1924. do 1941. krasio centar grada.  Obnovljen je 1991. godine i sada se nalazi pored Tehničke škole.

Gimnazija

Državna realna gimnazija počela je sa radom 1925. godine. Škola je brzo stekla glas veoma priznate gimnazije.

Eufemijina kapela

Kapelica baronice Eufemije Jović podignuta 1861. godine.

Katolička kapela

Kapelu je podigao Ferenc Seneši 1842. godine. Posvećena je Svetom Jovanu Nepomuku.

Kapela na Fantastu

Kapela veleposednika Dunđerskog podignuta je 1923. godine.

Prevodnica – Šlajz

Prevodnica je izrađena u birou Ajfela. Puštena je u rad 1900. godine.

Kuća Bogdana Dunđerskog

Čuveni veleposednik Bogdan Dunđerski je (1862 – 1943) osim zamka posedovao i kuću u strogom centru grada.

Turistički kompleks „ Fantast“ smešten je u istočnom delu Bačke, u opštini Bečej, pored puta Bačka Topola-Bečej, na 14 kilometara od Bečeja.
Na prostoru od 65 ha nalazi se dvorac, ergela, mali kaštel, kapela, park i ostali prateći objekti. Dvorac je početkom XX veka podigao poznati vojvođanski veleposednik Bogdan Dunđerski, a odražavao je njegovu moć i bogatstvo.
Dunđerski su poreklom iz Hercegovine, iz okoline Gacke. Negde krajem sedamnaestog veka doselili su se u okolinu Subotice, a kasnije početkom osanaestog veka u Srbobran.
Tu je Gedeon Dunđerski ( 1808 – 1883 ) , inače deda Bogdana Dunđerskog, postavio temelje bogatstva porodice. Otac Bogdana Dunđerskog, Aleksandar će svojom marljivošću, preduzimljivošću i štedljivošću još više uvećati posed i uvrstiti porodicu u krupne feudalce.
Bogdan Dunđerski ( 1862 – 1943 ) je bio najstariji Aleksandrov sin i nasledio je od oca plodnu srbobransku i starobečejsku zemlju. Ukupna površina zemlje iznosiia je 2.600 jutara. Osim bavljenja ratarstvom, Bogdan je bio poznat i po ergeli konja. U Ergeli je bilo 1. 400 konja.

Po ugledu na pojedine evropske veleposednike i Bogdan Dunđerski podiže svoj zamak. Gradnja je trajala od 1919. do 1923. godine. Zamak predstavlja mešavinu različitih stilova. Sam toranj i četiri ugaone kupole su u stilu neogotike, dok su oba ulaza urađena u stilu neoklasicizma.
Svojom lepotom se ističe i otvoreni bazen u kojem su se kupali uglavnom gosti. Dvorac je ograđen niskim zidom sa dvema monumentalnim kapijama od kovanog gvožđa.

Početkom 80 – tih godina prošlog veka, dvorac je adaptiran i pretvoren u Hotel “ Fantast „. Hotel je ime dobio po čuvenom pastuvu Galoperu.
Ergela spada u red najpoznatijih u ovom delu Evrope. U okviru kompleksa se nalazi i predivni park.